кума́ч, -у́, м.

Баваўняная тканіна ярка-чырвонага колеру.

|| прым. кумачо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кума́ч

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. кума́ч
Р. кумачу́
Д. кумачу́
В. кума́ч
Т. кумачо́м
М. кумачы́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кума́ч, -чу́ м. кума́ч

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кума́ч кума́ч, -чу́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кума́ч, ‑у, м.

Баваўняная тканіна ярка-чырвонага колеру.

[Араб. kumāš.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кума́ч м. тэкст. Kumátsch m -, róter Kattún

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кума́ч

(тат. kumač, ад ар. kumáš)

баваўняная тканіна ярка-чырвонага колеру.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Лебедзеу-Кумач В. І. 6/288

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Лебедзеў-Кумач Васіль Іванавіч

т. 9, с. 174

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

◎ Куманёўка ’хустка’ (Мат. Маг.). Мабыць, да *кумачоўка ад кумач ’чырвоная баваўняная тканіна’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)