кумаро́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кумаро́н |
кумаро́ны |
| Р. |
кумаро́ну |
кумаро́наў |
| Д. |
кумаро́ну |
кумаро́нам |
| В. |
кумаро́н |
кумаро́ны |
| Т. |
кумаро́нам |
кумаро́намі |
| М. |
кумаро́не |
кумаро́нах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
кумаро́н
(індз. kumaron)
бясколерная вадкасць са спецыфічным пахам, якая змяшчаецца ў каменнавугальнай смале.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)