кулі́дка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кулі́дка |
кулі́дкі |
| Р. |
кулі́дкі |
кулі́дак |
| Д. |
кулі́дцы |
кулі́дкам |
| В. |
кулі́дку |
кулі́дкі |
| Т. |
кулі́дкай
кулі́дкаю |
кулі́дкамі |
| М. |
кулі́дцы |
кулі́дках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
кулі́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.
Абл. Невялікая баханка. Падаючы торбу, [маці] загаварыла: — Я тут хлеба дзве кулідкі паклала. Учора спякла. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кулі́да и кулі́дка ж., обл. буха́нка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)