культу́рніцтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. культу́рніцтва
Р. культу́рніцтва
Д. культу́рніцтву
В. культу́рніцтва
Т. культу́рніцтвам
М. культу́рніцтве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

культу́рніцтва ср. культу́рничество

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

культу́рніцтва, ‑а, н.

Напрамак сярод буржуазнай інтэлігенцыі ў дарэвалюцыйнай Расіі, прыхільнікі якога падмянялі сапраўдную барацьбу за інтарэсы народа толькі асветніцкай дзейнасцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

культу́рничество культу́рніцтва, -ва ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

культу́рнік, ‑а, м.

Прыхільнік культурніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

культу́рніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да культурніцтва, уласцівы яму. Культурніцкія погляды. Культурніцкія патрабаванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)