культу́рнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
культу́рнік |
культу́рнікі |
| Р. |
культу́рніка |
культу́рнікаў |
| Д. |
культу́рніку |
культу́рнікам |
| В. |
культу́рніка |
культу́рнікаў |
| Т. |
культу́рнікам |
культу́рнікамі |
| М. |
культу́рніку |
культу́рніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
культу́рнік м., разг. культу́рник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
культу́рнік, ‑а, м.
Прыхільнік культурніцтва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
культу́рник полит., разг. культу́рнік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)