культу́рный культу́рны;

культу́рный слой земли́ археол. культу́рны слой зямлі́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

социа́льно-культу́рный сацыя́льна-культу́рны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сацыя́льна-культу́рны социа́льно-культу́рный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

культу́рны в разн. знач. культу́рный;

~ная рэвалю́цыя — культу́рная револю́ция;

к. чалаве́к — культу́рный челове́к;

~ныя на́выкі — культу́рные на́выки;

~ная камі́сія — культу́рная коми́ссия;

~ныя раслі́ны — культу́рные расте́ния;

к. слой зямлі́ — культу́рный слой земли́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

развіты́

1. (достигший высокой степени развития) развито́й;

2. перен. (духовно зрелый, просвещённый, культурный) развито́й;

○ р. сказ — грам. распространённое предложе́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

слой м., в разн. знач. слой, пласт;

ве́рхнія слаі́ гле́бы — ве́рхние слои́ по́чвы;

шыро́кія слаі́ насе́льніцтва — широ́кие слои́ населе́ния;

○ культу́рны с. зямлі́ — культу́рный слой земли́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

просвещённый асве́чаны; (образованный) адукава́ны; (культурный) культу́рны;

просвещённый челове́к адукава́ны (культу́рны) чалаве́к;

просвещённое мне́ние дасве́дчаная ду́мка;

просвещённый абсолюти́зм ист. асве́тны абсалюты́зм;

просвещённый ум асве́чаны ро́зум;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

павы́сіцца сов.

1. в разн. знач. повы́ситься; подня́ться;

узро́вень вады́ ~сіўся — у́ровень воды́ повы́сился (подня́лся);

~сіўся культу́рны ўзро́вень — повы́сился (подня́лся) культу́рный у́ровень;

крывяны́ ціск ~сіўся — кровяно́е давле́ние повы́силось (подняло́сь);

2. разг. (в должности) повы́ситься

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

развито́й

1. (физически) ста́лы, даро́слы, развіты́;

2. (достигший высокой степени развития) развіты́;

3. (об отраслях народного хозяйства, культуры) развіты́, разго́рнуты;

развита́я промы́шленность развіта́я (разго́рнутая) прамысло́васць;

4. перен. (духовно зрелый, просвещённый, культурный) развіты́;

развито́й ребёнок развіто́е дзіця́;

развито́й челове́к развіты́ чалаве́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ГРЫ́НЧЫК Мікола

(Мікалай Міхайлавіч; н. 1.8.1923, в. Быцень Івацэвіцкага р-на Брэсцкай вобл.),

бел. літ.-знавец і крытык. Д-р філал. н. (1970), праф. (1971). Засл. дз. нав. Беларусі (1977). Скончыў Гродзенскі пед. ін-т (1952). Настаўнічаў. У 1957—70 у Ін-це л-ры АН Беларусі, з 1970 заг. кафедры бел. л-ры Гомельскага ун-та, з 1980 — Мінскага ун-та культуры. Даследуе праблемы народнасці л-ры, узаемадзеянне л-ры і фальклору, асновы бел. вершаскладання, творчасць Я.Купалы, Я.Коласа, М.Багдановіча, А.Куляшова, П.Глебкі і інш. Адзін з аўтараў «Гісторыі беларускай савецкай літаратуры» (т. 2, 1966), «Гісторыі беларускай дакастрычніцкай літаратуры» (т. 2, 1969), «Гісторыі беларускай дакастрычніцкай літаратуры» (на рус. мове, 1977), падручнікаў для студэнтаў пед. ін-таў «Гісторыя беларускай савецкай літаратуры. 1917—1940» (т. 1, 1981), «Гісторыя беларускай літаратуры. XIX — пачатак XX ст.» (1981), «Гісторыя беларускай літаратуры. Старажытны перыяд» (1985). У 1973—85 гал. рэдактар рэсп. навук. зб. «Беларуская літаратура».

Тв.:

Максім Багдановіч і народная паэзія. Мн., 1963;

Аркадзь Куляшоў. Мн., 1964;

Фальклорныя традыцыі ў беларускай дакастрычніцкай паэзіі. Мн., 1969;

Шляхі беларускага вершаскладання. Мн., 1973;

«Сымон-музыка» Якуба Коласа і традыцыі фінскага эпасу // Бел. літаратура. Мн., 1982;

Вып. 10;

Классики белорусской литературы Янка Купала и Якуб Колас в контексте славянских культур // Славянские культуры и мировой культурный процесс. Мн., 1985.

т. 5, с. 484

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)