кула́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кула́чны кула́чная кула́чнае кула́чныя
Р. кула́чнага кула́чнай
кула́чнае		 кула́чнага кула́чных
Д. кула́чнаму кула́чнай кула́чнаму кула́чным
В. кула́чны (неадуш.)
кула́чнага (адуш.)		 кула́чную кула́чнае кула́чныя (неадуш.)
кула́чных (адуш.)
Т. кула́чным кула́чнай
кула́чнаю		 кула́чным кула́чнымі
М. кула́чным кула́чнай кула́чным кула́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кула́чны кула́чный;

~ная бо́йка — кула́чный бой;

~нае пра́ва — кула́чное пра́во

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кула́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кунака ​1 (у 1 знач.), ажыццяўляецца кулакамі. Кулачны бой.

•••

Кулачнае права гл. права.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кула́к¹, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Кісць рукі з прыгнутымі к далоні пальцамі.

2. перан. Сканцэнтраваныя ў адным месцы ваенныя ўзброеныя сілы для рашаючага ўдару.

Сабраць полк у к.

|| памянш. кулачо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м. (да 1 знач.).

|| прым. кула́чны, -ая, -ае (да 1 знач.).

К. бой.

◊

Кулачнае права — панаванне насілля, грубай сілы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Кулачны бой 2/366

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

бокс¹, -а, м.

Від спорту: кулачны бой у спецыяльных пальчатках паміж двума спартсменамі.

Чэмпіён па боксе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кула́чный кула́чны;

кула́чный бой ист. кула́чная бо́йка;

◊

кула́чное пра́во кула́чнае пра́ва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

АПАЛО́НІЙ (Apollōnios) з Афін, старажытнагрэчаскі скульптар 1 ст. да н.э. Паслядоўнік Лісіпа. Прадстаўнік натуралістычнага кірунку ў элінскім мастацтве. Аўтар скульптур «Бельведэрскі торс» і «Кулачны баец».

т. 1, с. 416

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

бой, бо́ю, мн. баі́, баёў, м.

1. гл. біць.

2. Узброенае сутыкненне, бітва.

Наступальны б.

3. Барацьба, спартыўнае спаборніцтва.

Кулачны б.

4. перан. Змаганне з тым, што перашкаджае ў жыцці і працы.

Б. з недахопамі.

5. зб. Біты посуд, шкло і пад.

Цагляны б.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бокс​1

(англ. box = літар. удар)

від спорту, кулачны бой па асобых правілах у спецыяльных мяккіх пальчатках.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)