Куксаў М. П. 7/225

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ку́кса

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ку́кса ку́ксы
Р. ку́ксы ку́ксаў
Д. ку́ксе ку́ксам
В. ку́ксу ку́ксы
Т. ку́ксай
ку́ксаю		 ку́ксамі
М. ку́ксе ку́ксах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ку́ксаць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ку́ксаю ку́ксаем
2-я ас. ку́ксаеш ку́ксаеце
3-я ас. ку́ксае ку́ксаюць
Прошлы час
м. ку́ксаў ку́ксалі
ж. ку́ксала
н. ку́ксала
Загадны лад
2-я ас. ку́ксай ку́ксайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ку́ксаючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Ку́кта ’астатак пакалечанай рукі, нагі’ (Шат.). Да куксаў (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)