кукарэ́каць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Крычаць «ку-ка-рэ-ку».

|| зак. пракукарэ́каць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. кукарэ́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кукарэ́каць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. кукарэ́каю кукарэ́каем
2-я ас. кукарэ́каеш кукарэ́каеце
3-я ас. кукарэ́кае кукарэ́каюць
Прошлы час
м. кукарэ́каў кукарэ́калі
ж. кукарэ́кала
н. кукарэ́кала
Загадны лад
2-я ас. кукарэ́кай кукарэ́кайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час кукарэ́каючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кукарэ́каць несов. кукаре́кать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кукарэ́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Крычаць «кукарэку» (пра пеўня). На вільчыку пуні кукарэкаў певень. Хомчанка. // Пераймаць крык пеўня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кукарэ́каць разм. krähen vi; kikerikí schréien* [rúfen*]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Кукарэ́каць ’крычаць «кукарэку»’ (ТСБМ). Гукапераймальнае праславянскае ўтварэнне. Параўн. укр. кукурікати, рус. кукурекать, балг. кукуригам, серб.-харв. кукурѐкати, славен. kukorékati, польск. kokorykać, чэш. kokrhati ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пракукарэ́каць гл. кукарэкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кукаре́кать несов. кукарэ́каць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кукарэ́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да кукарэкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

crow​2 [krəʊ] v.

1. кукарэ́каць

2. derog. (about) хвалі́цца, выхваля́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)