ку́калка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Насякомае на стадыі свайго развіцця, калі знікаюць лічынкавыя органы і развіваюцца органы дарослага насякомага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ку́калка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ку́калка ку́калкі
Р. ку́калкі ку́калак
Д. ку́калцы ку́калкам
В. ку́калку ку́калак
Т. ку́калкай
ку́калкаю		 ку́калкамі
М. ку́калцы ку́калках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ку́калка ж., зоол. ку́колка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ку́калка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Адна са стадый у развіцці насякомага, на якой знікаюць лічынкавыя органы і развіваюцца органы дарослага насякомага. Кукалка шаўкапрада. □ — Спачатку .. [вусень] абкукліваецца. Кукалка хаваецца ў лясным подсціле. Там з яе нараджаецца матыль. Мяжэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ку́калка

т. 8, с. 567

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ку́калка ж заал Púppe f -, -n, Lárve [-və] f -, -n;

пераўтвары́цца ў ку́калку sich verpúppen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ку́калка ’стадыя ў развіцці насякомага’ (ТСБМ). Рус. куколка — калька з ням. Puppe ’лялька’ (Шанскі, 2, 8, 435). Бел. кукалка запазычанне з рускай мовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

chrysalis [ˈkrɪsəlɪs] n. zool. ку́калка (насякомых); ко́кан

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

хрызалі́да

‘кукалка’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. хрызалі́да хрызалі́ды
Р. хрызалі́ды хрызалі́д
Д. хрызалі́дзе хрызалі́дам
В. хрызалі́ду хрызалі́д
Т. хрызалі́дай
хрызалі́даю		 хрызалі́дамі
М. хрызалі́дзе хрызалі́дах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хрызалі́да

‘кукалка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. хрызалі́да хрызалі́ды
Р. хрызалі́ды хрызалі́д
Д. хрызалі́дзе хрызалі́дам
В. хрызалі́ду хрызалі́ды
Т. хрызалі́дай
хрызалі́даю		 хрызалі́дамі
М. хрызалі́дзе хрызалі́дах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)