◎ Ку́зка ’посуд з кары для ягад’ (Нар. сл., Жыв. сл.), ’прылада для збору рою, зробленая з кары ў выглядзе ражка’ (Нар. сл.). Гл. кузаўч.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кузне́чышча Месца, дзе стаяла кузня (Слаўг.). Тое ж ку́зенне, кузяннё, ку́зні́чышча, ку́зні́шча, ку́зка, кузне́вішча, кузняві́шча (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)