кубі́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кубі́ст кубі́сты
Р. кубі́ста кубі́стаў
Д. кубі́сту кубі́стам
В. кубі́ста кубі́стаў
Т. кубі́стам кубі́стамі
М. кубі́сце кубі́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кубі́ст м. куби́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кубі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Паслядоўнік кубізму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

куби́ст иск. кубі́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кубі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да кубіст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)