кубі́нец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кубі́нец кубі́нцы
Р. кубі́нца кубі́нцаў
Д. кубі́нцу кубі́нцам
В. кубі́нца кубі́нцаў
Т. кубі́нцам кубі́нцамі
М. кубі́нцу кубі́нцах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кубі́нец,

гл. кубінцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кубі́нец м Kubáner m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

куби́нец кубі́нец, -нца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кубі́нцы, -аў, адз. кубінец, -нца, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Кубы.

|| ж. кубі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. кубі́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Cuban​1 [ˈkju:bən] n. кубі́нец; кубі́нка;

the Cubans кубі́нцы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Kubáner

m -s, - кубі́нец

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кубі́нцы, ‑аў; адз. кубінец, ‑нца, м.; кубінка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. кубінкі, ‑нак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Кубы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)