ксеналі́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ксеналі́т |
ксеналі́ты |
| Р. |
ксеналі́та |
ксеналі́таў |
| Д. |
ксеналі́ту |
ксеналі́там |
| В. |
ксеналі́т |
ксеналі́ты |
| Т. |
ксеналі́там |
ксеналі́тамі |
| М. |
ксеналі́це |
ксеналі́тах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
ксеналі́т
(ад ксена- + -літ)
абломак горнай пароды, які трапляецца ў магматычнай пародзе і адрозніваецца ад яе мінералагічным складам, напр. к. сланцу ў граніце.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)