крэ́ўны гл. кроўны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крэ́ўны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. крэ́ўны крэ́ўная крэ́ўнае крэ́ўныя
Р. крэ́ўнага крэ́ўнай
крэ́ўнае		 крэ́ўнага крэ́ўных
Д. крэ́ўнаму крэ́ўнай крэ́ўнаму крэ́ўным
В. крэ́ўны (неадуш.)
крэ́ўнага (адуш.)		 крэ́ўную крэ́ўнае крэ́ўныя (неадуш.)
крэ́ўных (адуш.)
Т. крэ́ўным крэ́ўнай
крэ́ўнаю		 крэ́ўным крэ́ўнымі
М. крэ́ўным крэ́ўнай крэ́ўным крэ́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

крэ́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. крэ́ўны крэ́ўная крэ́ўнае крэ́ўныя
Р. крэ́ўнага крэ́ўнай
крэ́ўнае		 крэ́ўнага крэ́ўных
Д. крэ́ўнаму крэ́ўнай крэ́ўнаму крэ́ўным
В. крэ́ўны (неадуш.)
крэ́ўнага (адуш.)		 крэ́ўную крэ́ўнае крэ́ўныя (неадуш.)
крэ́ўных (адуш.)
Т. крэ́ўным крэ́ўнай
крэ́ўнаю		 крэ́ўным крэ́ўнымі
М. крэ́ўным крэ́ўнай крэ́ўным крэ́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

крэ́ўны разг. ро́дственный, родно́й по кро́ви, кро́вный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крэ́ўны,

гл. кроўны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кро́ўны і (разм.) крэ́ўны, -ая, -ае.

1. Родны па крыві; які паходзіць ад адных продкаў.

К. брат.

Кроўная радня.

2. перан. Вельмі блізкі, цесны, моцны, непарушны.

Кроўная сувязь пісьменніка з народам.

Кроўна (прысл.) зацікаўлены ў чым-н.

◊

Кроўная крыўда — цяжкая, якая глыбока кранае.

Кроўная помста — помста забойствам за забойства сваяка як перажытак родавага ладу.

Кроўныя грошы (разм.) — грошы, нажытыя сваёй працай.

|| наз. кро́ўнасць, -і, ж. (да 2 знач.) і крэ́ўнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крэ́ўны

1. blútsverwandt;

2. (вельмі блізкі) náhe stéhend; ínnig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кро́ўны і (разм.) крэ́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Які паходзіць ад адных продкаў; родны па крыві. Кроўная сястра. □ Была яшчэ Насцечка, былі яшчэ меншыя, кроўныя толькі па бацьку браты: Алесь, Міколка, Валодзя, Хведзя, але яны, апроч Алеся, нарадзіліся ўжо, калі я не жыў у Рагазіне. Сабаленка. / у знач. наз. кро́ўныя, ‑ых і крэ́ўныя, ‑ых. Навіны ўзбуджалі .. ў кожнага [салдата] жаданне паехаць дадому, пабачыць кроўных. Галавач. // Заснаваны на паходжанні ад адных сваякоў; сваяцкі. Кроўныя сувязі.

2. Надзвычай блізкі і важны, арганічна неабходны для каго‑н. Мужчыны доўга і дзелавіта, як кроўную справу, абмяркоўвалі ўсё: будаўніцтва заводаў, дарог, гарадоў. Брыль.

3. перан. Моцны, непарушны, заснаваны на агульнасці інтарэсаў. Кроўная сувязь з народам і яго вызваленчым рухам вызначыла глыбокую народнасць, рэалізм і рэвалюцыйную ідэйнасць купалаўскай эстэтыкі. Івашын.

4. Разм. Уласнае, нажытае сваёй працай. А паўтары дзесяціны зямлі ва ўрочышчы «Навінкі» куплены, маўляў, Жуком за яго кроўныя грошы. Брыль.

•••

Кроўная крыўда гл. крыўда.

Кроўная помста гл. помста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

consanguine

[kənˈsæŋgwɪn]

adj.

кро́ўны, крэ́ўны, ро́дны па крыві́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

соро́дич м., уст.

1. (одного рода) ро́дзіч, -ча м., крэ́ўны, -нага м.;

2. (родственник) свая́к, -ка́ м., радня́, -ні́ ж.;

3. (земляк) зямля́к, род. земляка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)