крэто́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. крэто́н
Р. крэто́ну
Д. крэто́ну
В. крэто́н
Т. крэто́нам
М. крэто́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

крэто́н, -ну м., текст. крето́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крэто́н, ‑у, м.

Густая баваўняная ўзорыстая тканіна для абіўкі мэблі.

[Фр. cretonne.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крэто́н

(фр. cretonne)

шчыльная баваўняная ўзорыстая тканіна для абіўкі мэблі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

крето́н текст. крэто́н, -ну м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

kreton, ~u

м. тэкст. крэтон; паркаль

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)