крыя́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
крыя́ю |
крыя́ем |
| 2-я ас. |
крыя́еш |
крыя́еце |
| 3-я ас. |
крыя́е |
крыя́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
крыя́ў |
крыя́лі |
| ж. |
крыя́ла |
| н. |
крыя́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
крыя́й |
крыя́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
крыя́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Крыя́ць ’пачаць ачуньваць, папраўляцца’ (Нас.). Рэканструюецца як праславянскае ў форме акрыяць (гл.) (*okrьjati). Індаеўрапейскія паралелі праблематычныя. Параўн. Махэк IF, 53, 94. Не выключана, аднак, сувязь з лац. creare ’ствараць’, recreare ’акрыяць’ (Мацэнаўэр. LF, 9, 29).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Акрыя́ць ’аджыць, паправіцца’, оклыгать ’тс’ (Нік.), акрыяты ’тс’ (Клім.), ст.-бел. окреять (1479) (Нас. гіст.). Слова праславянскае. Параўн. укр. окріяти, чэш. okřati, славац. okriať, серб.-харв. ока̀рјати (< *okrjati) (Бернекер, 1, 613). Параўн. таксама Супрун, Веснік БДУ, 1, 2, 70. Гл. крыяць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)