крыялі́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. крыялі́т
Р. крыялі́ту
Д. крыялі́ту
В. крыялі́т
Т. крыялі́там
М. крыялі́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

крыялі́т, -ту м., мин. криоли́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Крыяліт 10/648

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

крыялі́т

т. 8, с. 530

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

крыялі́т

(ад крыя- + -літ)

мінерал класа фтарыдаў белага, бурага або жаўтаватага колеру з шкляным бляскам; штучны к. выкарыстоўваецца ў металургіі алюмінію і для атрымання эмалей.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

криоли́т мин. крыялі́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крыялітазо́на

(ад крыяліт + зона)

частка крыясферы ў межах верхняга пласта зямной кары, якая характарызуецца наяўнасцю адмоўных тэмператур і магчымасцю існавання падземных ільдоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)