Габітус крышталяў 6/154

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Сіметрыя крышталяў 6/153, 154, 155; 9/518—519; 11/96

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Аптычныя ўласцівасці крышталяў 6/154

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

дру́за

‘група крышталяў, якія зрасліся ў аснове’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. дру́за
Р. дру́зы
Д. дру́зе
В. дру́зу
Т. дру́зай
дру́заю
М. дру́зе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спа́йнасць, ‑і, ж.

Спец. Здольнасць крышталяў падзяляцца на лістападобныя палосы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ізамо́рфны, ‑ая, ‑ае.

Падобны па форме і будове крышталяў, надзелены ізамарфізмам. Ізаморфныя сумесі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пікры́навы, ‑ая, ‑ае.

У выразе: пікрынавая кіслата — выбуховае рэчыва ў форме крышталяў жоўтага колеру.

[Ад грэч. pyktos — горкі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шэелі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Мінерал у выглядзе белых або шэрых крышталяў; руда вальфраму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

п’езаэлектры́чнасць, ‑і, ж.

Спец. Электрычныя зарады, якія ўзнікаюць на гранях некаторых крышталяў у выніку механічнага ўздзеяння.

[Ад грэч. piézō — цісну.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́крышталізавацца, ‑зуецца; зак.

1. Вылучыцца ў выглядзе крышталяў.

2. перан. Прыняць выразную ўстойлівую форму. Выкрышталізаваўся характар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)