Крышта́льная пячо́ра

т. 8, с. 529

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

крыміна́льны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны са злачынствам; злачынны. Крыштальная справа. Крымінальны выпадак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крышта́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. крышта́льны крышта́льная крышта́льнае крышта́льныя
Р. крышта́льнага крышта́льнай
крышта́льнае		 крышта́льнага крышта́льных
Д. крышта́льнаму крышта́льнай крышта́льнаму крышта́льным
В. крышта́льны (неадуш.)
крышта́льнага (адуш.)		 крышта́льную крышта́льнае крышта́льныя (неадуш.)
крышта́льных (адуш.)
Т. крышта́льным крышта́льнай
крышта́льнаю		 крышта́льным крышта́льнымі
М. крышта́льным крышта́льнай крышта́льным крышта́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

крышта́льны, -ая, -ае.

1. гл. крышталь.

2. перан. Празрысты, чысты.

Крыштальная вада.

3. перан. Беззаганны, бездакорны (пра лепшыя якасці чалавека, а таксама пра чалавека з такімі якасцямі).

Крыштальнае сумленне.

Крыштальнай душы чалавек.

|| наз. крышта́льнасць, -і, ж. (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сала́тніца ж. Salátschüssel f -, -n;

крышта́льная сала́тніца Kristállschüssel f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

алма́з, -а і -у, м.

1. -у. Празрысты каштоўны камень, які сваім бляскам і цвёрдасцю перавышае ўсе іншыя мінералы; крыштальная кубічная мадыфікацыя самароднага чыстага вугляроду.

2. -а. Інструмент для рэзання шкла ў выглядзе вострага тонкага кавалка гэтага каменя, устаўленага ў ручку; шкларэз.

|| прым. алма́зны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

даве́рліва-крышта́льны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. даве́рліва-крышта́льны даве́рліва-крышта́льная даве́рліва-крышта́льнае даве́рліва-крышта́льныя
Р. даве́рліва-крышта́льнага даве́рліва-крышта́льнай
даве́рліва-крышта́льнае		 даве́рліва-крышта́льнага даве́рліва-крышта́льных
Д. даве́рліва-крышта́льнаму даве́рліва-крышта́льнай даве́рліва-крышта́льнаму даве́рліва-крышта́льным
В. даве́рліва-крышта́льны (неадуш.)
даве́рліва-крышта́льнага (адуш.)		 даве́рліва-крышта́льную даве́рліва-крышта́льнае даве́рліва-крышта́льныя (неадуш.)
даве́рліва-крышта́льных (адуш.)
Т. даве́рліва-крышта́льным даве́рліва-крышта́льнай
даве́рліва-крышта́льнаю		 даве́рліва-крышта́льным даве́рліва-крышта́льнымі
М. даве́рліва-крышта́льным даве́рліва-крышта́льнай даве́рліва-крышта́льным даве́рліва-крышта́льных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

празры́ста-крышта́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. празры́ста-крышта́льны празры́ста-крышта́льная празры́ста-крышта́льнае празры́ста-крышта́льныя
Р. празры́ста-крышта́льнага празры́ста-крышта́льнай
празры́ста-крышта́льнае		 празры́ста-крышта́льнага празры́ста-крышта́льных
Д. празры́ста-крышта́льнаму празры́ста-крышта́льнай празры́ста-крышта́льнаму празры́ста-крышта́льным
В. празры́ста-крышта́льны (неадуш.)
празры́ста-крышта́льнага (адуш.)		 празры́ста-крышта́льную празры́ста-крышта́льнае празры́ста-крышта́льныя (неадуш.)
празры́ста-крышта́льных (адуш.)
Т. празры́ста-крышта́льным празры́ста-крышта́льнай
празры́ста-крышта́льнаю		 празры́ста-крышта́льным празры́ста-крышта́льнымі
М. празры́ста-крышта́льным празры́ста-крышта́льнай празры́ста-крышта́льным празры́ста-крышта́льных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

крышта́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Тое, што і крышталічны. Крыштальная каніфоль.

2. перан. Празрысты, светлы, чысты. Мне ногі змываюць крыштальныя росы. Колас. А рэчка .. пеніцца Крыштальнаю вадой. Кляшторны.

3. перан. Бездакорны, беззаганны (пра некаторыя дадатныя якасці чалавека, а таксама пра чалавека з такімі якасцямі). У п’есе «Канец дружбы» створан яскравы, глыбокі вобраз камуніста Карнейчыка — чалавека крыштальнага сумлення, высокай ідэйнасці і прынцыповасці, да канца адданага справе партыі. Казека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алма́з

(тат. almas < ар. älmās, ад гр. adamas = адамант)

1) мінерал, крыштальная кубічная мадыфікацыя самароднага чыстага вугляроду; каштоўны празрысты камень незвычайнай цвёрдасці;

2) тонкі асколак такога каменя ў аправе для рэзання шкла.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)