кры́ш

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. кры́ш
Р. кры́шу
Д. кры́шу
В. кры́ш
Т. кры́шам
М. кры́шы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Крыш ’крызіс хваробы, знішчэнне касцей, смерць (Нас.). Да крышыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паплёт, -ту собир., м. (материал для обрешётки крыш) реше́тник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

реше́тник​I м. (материал для обрешётки крыш) собир., спец. ла́ты, род. лат, ед. ла́та, -ты ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

капе́ж м.

1. (род. капяжу́) (падение капель с крыш) капе́ль ж.;

2. (род. капяжа́) ни́жний край кры́ши

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)