Verbum

анлайнавы слоўнік

кры́тык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кры́тык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Чалавек, які выступае з крытыкай (у 1 знач.) чаго-н.

Патрабавальны к.

2. Спецыяліст, які займаецца разглядам і ацэнкай літаратурных, музычных, тэатральных і іншых твораў мастацтва.

Літаратурны к.

Тэатральны к.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кры́тык м. кри́тик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кры́тык, ‑а, м.

1. Той, хто аналізуе і ацэньвае чые‑н. паводзіны, дзейнасць і пад. Крытык капіталізму. Патрабавальны крытык.

2. Той, хто займаецца крытыкай (у 3 знач.). Літаратурны крытык. Му зычны крытык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кры́тык м Krítiker m -s, -;

літарату́рны кры́тык Literatúrkritiker m;

кры́тык-мастацтвазна́ўца Kúnstkritiker m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

кры́тык

(гр. kritikos = які асуджае)

1) асоба, якая аналізуе, ацэньвае што-н. дзейнасць, паводзіны і інш.;

2) асоба, якая прафесійна займаецца крытыкай твораў літаратуры, мастацтва і навукі або канцэртаў, мастацкіх выставак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кри́тик кры́тык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

з’е́длівы, -ая, -ае.

Злосна-насмешлівы, ядавіты, які імкнецца дапячы.

З. крытык.

З. тон.

|| наз. з’е́длівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

critic [ˈkrɪtɪk] n. кры́тык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

reviewer [rɪˈvju:ə] n. рэцэнзе́нт; агляда́льнік; кры́тык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)