крымча́чка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
крымча́чка |
крымча́чкі |
| Р. |
крымча́чкі |
крымча́чак |
| Д. |
крымча́чцы |
крымча́чкам |
| В. |
крымча́чку |
крымча́чак |
| Т. |
крымча́чкай
крымча́чкаю |
крымча́чкамі |
| М. |
крымча́чцы |
крымча́чках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
крымча́чка,
гл. крымчакі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
крымчакі́, ‑оў; адз. крымчак, ‑а, м.; крымчачка, ‑і, ДМ ‑чцы; мн. крымчачкі, ‑чак; ж.
Малалікая народнасць, якая пражывае галоўным чынам у гарадах Крымскай вобласці УССР.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)