крымча́нін
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
крымча́нін |
крымча́не |
| Р. |
крымча́ніна |
крымча́н |
| Д. |
крымча́ніну |
крымча́нам |
| В. |
крымча́ніна |
крымча́н |
| Т. |
крымча́нінам |
крымча́намі |
| М. |
крымча́ніне |
крымча́нах |
Крыніцы:
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
крымча́нин (житель Крыма) крымча́нін, -на м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
крымча́не, ‑чан; адз. крымчанін, ‑а, м.; крымчанка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. крымчанкі, ‑нак; ж.
Жыхары Крыма.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)