Крыву́ля

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Крыву́ля
Р. Крыву́лі
Д. Крыву́лі
В. Крыву́лю
Т. Крыву́ляй
Крыву́ляю
М. Крыву́лі

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

крыву́ля

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. крыву́ля крыву́лі
Р. крыву́лі крыву́ль
Д. крыву́лі крыву́лям
В. крыву́лю крыву́лі
Т. крыву́ляй
крыву́ляю		 крыву́лямі
М. крыву́лі крыву́лях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

крыву́ля

1. ж., прост. (извилина, изгиб) криву́ля;

2. м. и ж., прост. (о мужчине) хромо́й; (о женщине) хрома́я;

3. ж. (небрежно написанная буква) кара́куля; закорю́чка;

4. ж. клюка́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крыву́ля, ‑і, ж.

Разм.

1. Пра крывую рэч, крывое дрэва. Трактары нашы Рэжуць барозны, Сохаў-крывуляў Мінуўся стогн слёзны. Купала.

2. Пра крывога; кульгавага чалавека.

3. Тое, што і крывулька (у 2, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крыву́ля ж

1. (звіліна, выгін) Krümmung f -, -en, Bíegung f -, -en; Wíndung f -, -en;

2. м, ж (кульгавы, кульгавая) Láhme (sub) m, f -n, -n;

3. (крамзоля) Gekrítzel n -s, -, Krákel pl, Kríckelkrackel n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

крывуля

Том: 16, старонка: 191.

img/16/16-191_0933_Крывуля.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

крыву́ля Завіліна ракі, дарогі, поля, вуліцы (БРС). Тое ж крыву́лі́на́, крыву́лька (Слаўг.), крыву́лькі (Шчуч.).

□ в. Крыву́лькі Шчуч., ур. Крывулі́ каля в. Іванішчавічы Слаўг., ур. Крыво́гарадзь ці Крыву́градзь каля в. Пасека Ст.-дар.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

криву́ля м. и ж., разг. крыву́ля, -лі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клюка́ ку́льба, -бы ж., кульба́ка, -кі ж., крыву́ля, -лі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крыву́ліна, ‑ы, ж.

Разм.

1. Тое, што і крывуля (у 1 знач.). Па кутках сохлі доўгія крывуліны на палоззе, каля сцен стаялі колы. Арочка.

2. Крывізна, выгіб у чым‑н. Старыца — даўнішняе, выгнутае крутой крывулінай рэчышча Прыпяці. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)