крывапі́вец, -піўца, мн. -піўцы, -піўцаў, м. (пагард.).

Бязлітасны, жорсткі чалавек, прыгнятальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крывапі́вец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. крывапі́вец крывапі́ўцы
Р. крывапі́ўца крывапі́ўцаў
Д. крывапі́ўцу крывапі́ўцам
В. крывапі́ўца крывапі́ўцаў
Т. крывапі́ўцам крывапі́ўцамі
М. крывапі́ўцу крывапі́ўцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

крывапі́вец, -пі́ўца м., разг. кровопи́йца м. и ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крывапі́вец, ‑піўца, м.

Пагард. Пра чалавека, які жорстка прыгнятае, эксплуатуе каго‑н. Як толькі магла не любіць душа, сэрца, усё пачуццё чалавека-крывапіўца, — так адносілася Ганна да паноў. Нікановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крывапі́вец м. Blútsauger m -s, -; Blúthund m -es, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

крывасмо́к

‘кажан; крывапівец’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. крывасмо́к крывасмо́кі
Р. крывасмо́ка крывасмо́каў
Д. крывасмо́ку крывасмо́кам
В. крывасмо́ка крывасмо́каў
Т. крывасмо́кам крывасмо́камі
М. крывасмо́ку крывасмо́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

крывасмо́к, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Кажан, які жывіцца кроўю жывёл (жыве ў Цэнтральнай і Паўднёвай Амерыцы).

2. перан. Тое, што і крывапівец (пагард.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кровопи́йца м. и ж. крывапі́вец, -пі́ўца м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

krwiożerca

м. крывасмок, крывапівец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bloodsucker [ˈblʌdˌsʌkə] n.

1. п’я́ўка; крывасмо́к

2. infml абдзіра́ла; крывапі́вец

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)