назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
| крушы́навых | |
| крушы́навым | |
| крушы́навымі | |
| крушы́навых |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
| крушы́навых | |
| крушы́навым | |
| крушы́навымі | |
| крушы́навых |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
крушы́навы
прыметнік, адносны
| крушы́навы | крушы́навая | крушы́навае | ||
| крушы́навага | крушы́навай крушы́навае |
крушы́навага | крушы́навых | |
| крушы́наваму | крушы́навай | крушы́наваму | крушы́навым | |
| крушы́навы ( крушы́навага ( |
крушы́навую | крушы́навае | крушы́навых ( |
|
| крушы́навым | крушы́навай крушы́наваю |
крушы́навым | крушы́навымі | |
| крушы́навым | крушы́навай | крушы́навым | крушы́навых | |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
круши́новые
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
крушы́навы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да крушыны.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)