крушы́навы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. крушы́навы крушы́навая крушы́навае крушы́навыя
Р. крушы́навага крушы́навай
крушы́навае		 крушы́навага крушы́навых
Д. крушы́наваму крушы́навай крушы́наваму крушы́навым
В. крушы́навы (неадуш.)
крушы́навага (адуш.)		 крушы́навую крушы́навае крушы́навыя (неадуш.)
крушы́навых (адуш.)
Т. крушы́навым крушы́навай
крушы́наваю		 крушы́навым крушы́навымі
М. крушы́навым крушы́навай крушы́навым крушы́навых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

крушы́навы круши́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крушы́навы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да крушыны. Крушынавы куст.

2. у знач. наз. крушы́навыя, ‑ых. Сямейства кустоў і дрэў, да якога адносяцца крушына, дзяржыдрэва і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крушы́на, -ы, ж.

Невялікае лісцевае дрэва сямейства крушынавых з чорнымі неядомымі ягадамі, а таксама слабіцельная настойка з кары гэтага дрэва.

|| прым. крушы́навы, -ая, -ае.

К. куст.

Сямейства крушынавых (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

круши́нный крушы́навы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крушы́нны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і крушынавы. Крушынныя зараснікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)