крупча́сты, -ая, -ае.

Які складаецца з крупінак, з дробных часцінак.

К. мёд.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крупча́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. крупча́сты крупча́стая крупча́стае крупча́стыя
Р. крупча́стага крупча́стай
крупча́стае		 крупча́стага крупча́стых
Д. крупча́стаму крупча́стай крупча́стаму крупча́стым
В. крупча́сты (неадуш.)
крупча́стага (адуш.)		 крупча́стую крупча́стае крупча́стыя (неадуш.)
крупча́стых (адуш.)
Т. крупча́стым крупча́стай
крупча́стаю		 крупча́стым крупча́стымі
М. крупча́стым крупча́стай крупча́стым крупча́стых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

крупча́сты крупча́тый, крупи́тчатый, зерни́стый;

к. мёд — зерни́стый (крупи́тчатый) мёд;

к. кала́ч — крупи́тчатый (крупча́тый) кала́ч

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крупча́сты ​1, ‑ая, ‑ае.

1. Які складаецца з крупінак; зярністы. Ціхі ранак. Снег крупчасты Пад падэшвамі рыпіць. Гілевіч. [Лёня] зноў торкаў рыдлёўкай у крупчасты гравій, мерыўся зачарпнуць поўны шуфель. Гроднеў.

крупча́сты ​2, ‑ая, ‑ае.

Разм. Заражаны трыхінелай. Крупчастае мяса. □ Кій быў з асмаленага ядлоўцу, ім Марцін расшчамляў свінням пашчэнкі, глядзеў, ці не крупчастыя. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крупча́сты (зярністы) (grób)körnig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

крупча́тый крупча́сты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крупи́чатый крупи́тчатый

1. (зернистый) крупча́сты;

крупи́чатый крупи́тчатый мёд крупча́сты мёд;

крупи́чатый крупи́тчатый снег крупча́сты снег;

2. (о муке) крупча́тка, -кі ж.; (о хлебе и пр.) з крупча́ткі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

kaszkowaty

крупчасты; зярністы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kaszowaty

крупчасты; зярністы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

чараві́кі, ‑аў; адз. чаравік, ‑а, м.

Невысокі, да шчыкалаткі і крыху вышэй, скураны абутак на шнурках. Моцна грукаючы чаравікамі па мёрзлай зямлі, ішла.. рота чырвонаармейцаў. Чорны. [Каця] прытупіла вочы і наском чаравіка разграбала крупчасты снег. Каваль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)