краўцо́ўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. краўцо́ўскі краўцо́ўская краўцо́ўскае краўцо́ўскія
Р. краўцо́ўскага краўцо́ўскай
краўцо́ўскае		 краўцо́ўскага краўцо́ўскіх
Д. краўцо́ўскаму краўцо́ўскай краўцо́ўскаму краўцо́ўскім
В. краўцо́ўскі (неадуш.)
краўцо́ўскага (адуш.)		 краўцо́ўскую краўцо́ўскае краўцо́ўскія (неадуш.)
краўцо́ўскіх (адуш.)
Т. краўцо́ўскім краўцо́ўскай
краўцо́ўскаю		 краўцо́ўскім краўцо́ўскімі
М. краўцо́ўскім краўцо́ўскай краўцо́ўскім краўцо́ўскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

краўцо́ўскі, см. краве́цкі

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

краўцо́ўскі, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і кравецкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

портня́жный краве́цкі, краўцо́ўскі;

портня́жная мы́шца анат. краўцо́ўская мы́шца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

krawiecki

кравецкі, краўцоўскі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

sartorial [sɑ:ˈtɔ:riəl] adj. fml краве́цкі, краўцо́ўскі;

sartorial elegance уме́нне апрана́цца; вы́танчанасць у во́пратцы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ме́ра, ме́рка ’адзінка вымярэння (мера збожжа ў 20 гарнцаў; круглая пасудзіна з клёпак для сыпкіх цел ≈ 1 пуд; краўцоўскі метр; лубянка; для ручнога абмервання палеткаў; памер за памол у млыне)’, ’велічыня, ступень’ (ТСБМ, Яруш., Сл. ПЗБ, ТС, Бяльк., Сцяц., Шат., Мат. Гом., Нас.; кір., Нар. сл.). Укр. мі́ра, рус. ме́ра, польск. miara, н.- і в.-луж. měra, чэш. míra, славац. miera, славен. mẹ́ra, серб.-харв. мје̏ра, макед. мера, балг. мяра, ст.-слав. мѣра. Прасл. měra. Утворана ад і.-е. асновы *mē‑ пры дапамозе суфікса ‑ra. І.‑е. адпаведнікі: літ. mãtas, mãstas, ст.-інд. māti ’мерае’, mátram, mátrā ’мера’, лац. mētior ’мераю’, ст.-грэч. μητίς ’рада, розум’, μητιάω ’раблю выснову’, гоц. mēla ’меха — мера збожжа’, mot ’год’, літ. mẽtai ’тс’, ст.-в.-ням. meʒʒan ’мераць’, māa ’мера’ (Бернекер, 2, 50; Траўтман, 179; Мее, 404; Фасмер, 2, 600; Скок, 2, 437; Бязлай, 2, 178; Шустар-Шэўц, 12, 899; Чайкіна, РР, 1972, 2, 112–114). Сюды ж ме́раць, ме́рыць ’вызначаць велічыню, колькасць, ацэньваць’, ’надзяваць для прымеркі’ (ТСБМ, Др.-Падб., Бяльк., Сл. ПЗБ, ТС), ме́рны ’рытмічны’, ’сярэдні паводле сілы, памераў’ (ТСБМ, Нас., ТС), ме́ршчык ’той, хто мерае’ (Нас.), ме́рыцца ’меціць, намервацца’ (ТСБМ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)