краявы́ гл. край¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

краявы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. краявы́ краява́я краяво́е краявы́я
Р. краяво́га краяво́й
краяво́е		 краяво́га краявы́х
Д. краяво́му краяво́й краяво́му краявы́м
В. краявы́ (неадуш.)
краяво́га (адуш.)		 краяву́ю краяво́е краявы́я (неадуш.)
краявы́х (адуш.)
Т. краявы́м краяво́й
краяво́ю		 краявы́м краявы́мі
М. краявы́м краяво́й краявы́м краявы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

краявы́ краево́й;

к. камітэ́т па́ртыі — краево́й комите́т па́ртии

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

краявы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да краю ​1 (у 3 знач.). Краявы з’езд Саветаў. Краявы камітэт партыі.

2. Уст. Тое, што і краязнаўчы. Ясь Ліскоўскі паставіў сабе мэту — сабраць як мага болей беларускіх экспанатаў і адчыніць краявы музей. Колас.

3. Размешчаны на краі, па краях. Краявыя марэны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

краявы́

1. lokál; Orts-;

2. (пра адміністратыўна-тэрытарыяльную адзінку) Lándes-; Regionál-, regionál-;

3. тэх Rand-;

краяво́е по́ле Rándfeld n -es, -er

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

край¹, -ю, мн. краі́, краёў, м.

1. Гранічная лінія, канечная частка чаго-н.

К. услона.

Наліць вядро да краёў.

2. Вобласць, мясцовасць, што вылучаюцца па якой-н. прымеце.

Родны к.

Партызанскі к.

К. блакітных азёр.

Яго бачылі ў нашых краях.

3. Буйная адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка.

Прыморскі к.

○

Пярэдні край — перадавыя пазіцыі.

◊

Біць (ліцца) цераз край — праяўляцца з вялікай сілай.

З краю ў край, ад краю да краю; з краю да краю — па ўсіх напрамках.

Канца-краю не відаць — пра тое, чаго вельмі многа.

Краем вока — мімаходам, вельмі кароткі час (бачыць каго-, што-н.).

Краем вуха — няўважліва, урыўкамі (слухаць каго-н.).

Край свету — вельмі далёка.

На краі магілы (гібелі) — у непасрэднай блізкасці са смяртэльнай небяспекай (быць, знаходзіцца).

Хапіць цераз край — зрабіць або сказаць што-н. недарэчнае, лішняе.

|| памянш. краёк, крайка́, мн. крайкі́, крайко́ў, м.

|| прым. краявы́, -а́я, -о́е (да 3 знач.) і краёвы, -ая, -ае (да 3 знач.).

К. з’езд.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

краявы́ прагі́н

т. 8, с. 471

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

краявы́ эфе́кт

т. 8, с. 471

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Краявы́ сакратарыя́т ЦК КПЗБ

т. 8, с. 471

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

краево́й краявы́, краёвы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)