-кратыя

(гр. kratos = улада)

другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццю «ўлада».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

партакра́тыя

(ад партыя + -кратыя)

улада партыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гінекакра́тыя

(ад гінека- + -кратыя)

тое, што і матрыярхат.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мерытакра́тыя

(ад лац. meritus = дастойны + -кратыя)

улада найбольш здольных.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

герантакра́тыя

(ад гр. geron, -ntos = стары чалавек + -кратыя)

уяўная ранняя форма арганізацыі грамадства, пры якой улада нібыта належала старэйшым.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэхнакра́тыя

(ад тэхна- + -кратыя)

кірунак у грамадскай думцы, які лічыць, што грамадства можа рэгулявацца рацыянальнымі прынцыпамі, што выпрацавалі вучоныя, інжынеры, тэхнікі (тэхнакраты).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бандакра́тыя

(ад банда + -кратыя)

1) панаванне ў грамадстве крымінальных, мафіёзных элементаў, якія выкарыстоўваюць уладу ў карыслівых мэтах;

2) мафіёзная група, якая карыстаецца неабмежаванай уладай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ахлакра́тыя

(ад гр. ochlos = натоўп + -кратыя)

1) панаванне «натоўпу» ў старажытнагрэчаскіх вучэннях аб дзяржаве (Платон, Арыстоцель);

2) улада грамадска-палітычных груповак, якія апелююць да папулісцкіх настрояў у найбольш прымітыўных варыянтах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)