кра́тнае

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
н.
Н. кра́тнае
Р. кра́тнага
Д. кра́тнаму
В. кра́тнае
Т. кра́тным
М. кра́тным

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кра́тнае ср., сущ., мат. кра́тное

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кра́тнае н матэм das Víelfache (sub);

агу́льнае найме́ншае кра́тнае das kléinste geméinsame Víelfache

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кра́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кра́тны кра́тная кра́тнае кра́тныя
Р. кра́тнага кра́тнай
кра́тнае		 кра́тнага кра́тных
Д. кра́тнаму кра́тнай кра́тнаму кра́тным
В. кра́тны (неадуш.)
кра́тнага (адуш.)		 кра́тную кра́тнае кра́тныя (неадуш.)
кра́тных (адуш.)
Т. кра́тным кра́тнай
кра́тнаю		 кра́тным кра́тнымі
М. кра́тным кра́тнай кра́тным кра́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

multiple​1 [ˈmʌltɪpl] n. math. кра́тнае

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кра́тное сущ., мат. кра́тнае, -нага м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кра́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які дзеліцца без астачы на які‑н. лік. Кратны лік.

2. у знач. наз. кра́тнае, ‑ага, н. Цэлы лік, які дзеліцца на другі без астачы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Multíplum

m -s, -pla матэм. кра́тнае

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Víelfache

sub n -n матэм. кра́тнае

um das ~ — у шмат разо́ў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

аўтаполіплаіды́я

(ад аўта + поліплаідыя)

кратнае павелічэнне колькасці набораў храмасом у клетках раслін, радзей жывёл аднаго і таго ж віду.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)