кракадзіл назоўнік | мужчынскі род

Буйны паўзун з тоўстай панцырнай скурай, які водзіцца ў цёплых краінах.

|| прыметнік: кракадзілавы.

  • Кракадзілавая сумка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

кракадзі́л м., зоол. крокоди́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

кракадзіл, ‑а, м.

Буйны паўзун з тоўстай панцырнай скурай, які водзіцца ў вадаёмах трапічных краін. Нільскі кракадзіл.

[Грэч. krokodeilos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кракадзі́л ’буйны паўзун з тоўстай панцырнай скурай’ (ТСБМ). Ст.-бел. крокодилъ пры пасрэдніцтве польск. krokodyl або ням. Krokodil з лац. crocodilus (Булыка, Запазыч., 177). Параўн. Шанскі, 2, 8, 403.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

алігатар назоўнік | мужчынскі род

Амерыканскі і ўсходнеазіяцкі кракадзіл.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

тэлеазаўр, ‑а, м.

Вялікі выкапнёвы марскі кракадзіл.

[Грэч. teleios — дасканалы і sauros — яшчарка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

crocodile [ˈkrɒkədaɪl] n. кракадзі́л

♦

crocodile tears кракадзі́лавы слёзы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

алігатар, ‑а, м.

Тупарылы кракадзіл, які водзіцца ў Паўночнай Амерыцы і Пауднёвым Кітаі. Місісіпскі алігатар. Кітайскі алігатар.

[Англ. alligator з ісп. el lagarto — яшчарка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

krokodyl

м. заал. кракадзіл

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Krokodíl

n -s, -e кракадзі́л

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)