кракадзіл назоўнік | мужчынскі род

Буйны паўзун з тоўстай панцырнай скурай, які водзіцца ў цёплых краінах.

|| прыметнік: кракадзілавы.

  • Кракадзілавая сумка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

кракадзі́л м., зоол. крокоди́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

кракадзіл, ‑а, м.

Буйны паўзун з тоўстай панцырнай скурай, які водзіцца ў вадаёмах трапічных краін. Нільскі кракадзіл.

[Грэч. krokodeilos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кракадзі́л м заал Krokodíl n -s, -e;

◊ кракадзі́лавы слёзы іран Krokodílstränen pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Кракадзі́л ’буйны паўзун з тоўстай панцырнай скурай’ (ТСБМ). Ст.-бел. крокодилъ пры пасрэдніцтве польск. krokodyl або ням. Krokodil з лац. crocodilus (Булыка, Запазыч., 177). Параўн. Шанскі, 2, 8, 403.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кракадзіл / у Амерыцы: алігатар

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

алігатар назоўнік | мужчынскі род

Амерыканскі і ўсходнеазіяцкі кракадзіл.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

тэлеазаўр, ‑а, м.

Вялікі выкапнёвы марскі кракадзіл.

[Грэч. teleios — дасканалы і sauros — яшчарка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аліга́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Тупарылы кракадзіл, распаўсюджаны ў Паўночнай Амерыцы і Паўднёвым Кітаі. Усходнеазіяцкі а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

crocodile [ˈkrɒkədaɪl] n. кракадзі́л

♦

crocodile tears кракадзі́лавы слёзы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)