кра́б

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кра́б кра́бы
Р. кра́ба кра́баў
Д. кра́бу кра́бам
В. кра́ба кра́баў
Т. кра́бам кра́бамі
М. кра́бе кра́бах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

краб, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Род марскога рака з дзесяццю нагамі.

2. Мяса гэтай жывёліны.

3. Эмблема на форменнай фуражцы маракоў (разм.).

|| прым. кра́бавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

К. промысел.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

краб м. краб

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

краб краб, род. кра́ба м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

краб, ‑а, м.

Дзесяціногі кароткахвосты рак, пераважна марскі. Камчацкі краб.

[Гал. krab.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

краб м заал Krábbe f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

краб

(гал. krab)

рак атрада дзесяціногіх (дэкаподаў), пераважна марскі; многія віды з’яўляюцца аб’ектам промыслу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Краб ’дзесяціногі кароткахвосты рак, пераважна марскі’ (ТСБМ). Запазычана праз рус. краб з гал. krab (Фасмер, 2, 362).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

krab

м. заал. краб (Brachyura)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Krábbe

f -, -n

1) заал. краб

2) разм. мі́лае дзіця́тка, дзяўчы́нка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)