ко́шанка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. ко́шанка
Р. ко́шанкі
Д. ко́шанцы
В. ко́шанку
Т. ко́шанкай
ко́шанкаю
М. ко́шанцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ко́шанка, -і, ДМ -нцы, ж. (разм.).

Зялёная падкормка (сумесь вікі з аўсом, зялёнае жыта і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́шанка ж., разг. кошени́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́шанка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Разм. Кармавая сумесь вікі з аўсом і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́шанка

1. Скошаны луг (Брэст., Камар., Шчуч.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)