ко́чат

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ко́чат ко́чаты
Р. ко́чата ко́чатаў
Д. ко́чату ко́чатам
В. ко́чат ко́чаты
Т. ко́чатам ко́чатамі
М. ко́чаце ко́чатах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ко́чат м., обл., см. уклю́чына

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уклю́чина ж. уклю́чына, -ны ж., обл. ко́чат, -та м., мн. качо́ты, -таў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́чет м., обл.

1. (петух) пе́вень, род. пе́ўня м.;

2. (уключина) уклю́чына, -ны ж., ко́чат, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)