ко́сны² гл. косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́сны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ко́сны ко́сная ко́снае ко́сныя
Р. ко́снага ко́снай
ко́снае		 ко́снага ко́сных
Д. ко́снаму ко́снай ко́снаму ко́сным
В. ко́сны (неадуш.)
ко́снага (адуш.)		 ко́сную ко́снае ко́сныя (неадуш.)
ко́сных (адуш.)
Т. ко́сным ко́снай
ко́снаю		 ко́сным ко́снымі
М. ко́сным ко́снай ко́сным ко́сных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́сны¹, -ая, -ае.

Неўспрымальны да новага, перадавога; адсталы.

Косныя погляды.

К. чалавек.

|| наз. ко́снасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́сны I (невосприимчивый к новому, отсталый) ко́сный;

к. чалаве́к — ко́сный челове́к;

~ныя по́гляды — ко́сные взгля́ды;

к. ро́зум — ко́сный ум

ко́сны II, см. касцявы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́сны ​1, ‑ая, ‑ае.

Схільны да чаго‑н. прывычнага; неўспрымальны да новага, перадавога; адсталы. Як усё пераплялося — старое і новае, вялікае і малое, гераічнае і буднічнае, коснае і перадавое! Шамякін. Выступаючы супроць вузкага, аднабаковага, няправільнага погляду на мужыка як на маленькага, цёмнага, забітага, коснага чалавека, Горкі патрабаваў ад пісьменнікаў па-новаму паказаць старога героя рускай літаратуры. Івашын.

ко́сны ​2, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і касцявы. Косныя хваробы. Коснае рэчыва. Косны клей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́сны konservatív [-vɑ-]; stur; am álten Schléndrian hängend; träge (інертны)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мя́са-ко́сны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мя́са-ко́сны мя́са-ко́сная мя́са-ко́снае мя́са-ко́сныя
Р. мя́са-ко́снага мя́са-ко́снай
мя́са-ко́снае		 мя́са-ко́снага мя́са-ко́сных
Д. мя́са-ко́снаму мя́са-ко́снай мя́са-ко́снаму мя́са-ко́сным
В. мя́са-ко́сны (неадуш.)
мя́са-ко́снага (адуш.)		 мя́са-ко́сную мя́са-ко́снае мя́са-ко́сныя (неадуш.)
мя́са-ко́сных (адуш.)
Т. мя́са-ко́сным мя́са-ко́снай
мя́са-ко́снаю		 мя́са-ко́сным мя́са-ко́снымі
М. мя́са-ко́сным мя́са-ко́снай мя́са-ко́сным мя́са-ко́сных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́сць, -і, мн. ко́сці, касце́й, ж.

1. Асобная састаўная частка шкілета хрыбетных жывёл і чалавека.

Ключычная к.

2. мн. Астанкі цела нябожчыка.

3. зб. Іклы, біўні некаторых жывёл, якія выкарыстоўваюцца для дробных вырабаў.

Слановая к.

Упрыгожанні з косці.

4. мн. Кубікі або пласцінкі з рознага матэрыялу для гульні.

Гуляць у косці.

5. якая. Пра сацыяльнае паходжанне.

Панская к.

◊

Да касцей — вельмі моцна (прамокнуць, прамерзнуць і пад.).

Легчы касцьмі — загінуць.

Скура ды косці — пра вельмі худога чалавека.

|| памянш. ко́стачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (да 1, 2, 4 і 5 знач.).

◊

Перамываць костачкі каму — абгаворваць, пляткарыць.

Разабраць па костачках — вельмі падрабязна.

|| прым. касцявы́, -а́я, -о́е (да 1 знач.), ко́сны, -ая, -ае (да 1 знач.) і касцяны́, -а́я, -о́е (да 3 знач.).

Касцявая тканка.

Косныя хваробы.

Касцяны гузік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́сный ко́сны;

ко́сные взгля́ды ко́сныя по́гляды;

ко́сный челове́к ко́сны чалаве́к;

ко́сный ум ко́сны ро́зум.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дамастро́й, -ю, м.

Патрыярхальна-суровы і косны сямейна-бытавы ўклад жыцця.

|| прым. дамастро́еўскі, -ая, -ае.

Дамастроеўскія норавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)