ко́рцік, -а, мн. -і, -аў, м.

Афіцэрская халодная колючая зброя ў форме кароткага кінжала.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́рцік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ко́рцік ко́рцікі
Р. ко́рціка ко́рцікаў
Д. ко́рціку ко́рцікам
В. ко́рцік ко́рцікі
Т. ко́рцікам ко́рцікамі
М. ко́рціку ко́рціках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́рцік м. ко́ртик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́рцік, ‑а, м.

Халодная колючая зброя ў форме кароткага кінжала, якую ў СССР носяць адміралы, генералы, афіцэры, мічманы і прапаршчыкі пры парадна-выхадной форме.

[Ад перс. kārd — нож.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́рцік

т. 8, с. 424

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ко́рцік м марск Dolch m, -(e)s, -e, kúrzer Offizíersdolch m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ко́рцік

(рус. коршк, ад перс. kard = нож)

халодная зброя ў форме кароткага кінжала як прыналежнасць параднай формы марскіх афіцэраў розных дзяржаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Ко́рцік ’халодная колючая зброя, кінжал’ (ТСБМ). Праз рускую мову запазычана (паўкалька) з італьянскай, параўн. італ. cartello ’нож’ (Пізані, 38, 219).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ко́ртик мор. ко́рцік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Dággert

m -s, -s ко́рцік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)