ко́рмнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ко́рмнік ко́рмнікі
Р. ко́рмніка ко́рмнікаў
Д. ко́рмніку ко́рмнікам
В. ко́рмніка ко́рмнікаў
Т. ко́рмнікам ко́рмнікамі
М. ко́рмніку ко́рмніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ко́рмнік м., разг. отко́рмленный каба́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́рмнік, ‑а, м.

Разм. Кормны кабан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ко́рмнік ’кормны кабан’ (ТСБМ, ТС, З нар. сл., Шат., Нар. лекс., Жд. 2). Параўн. серб.-харв. кр̑мак ’кабан’, кр̑мача ’свіння’. Калі ўлічыць, што прыметнік кормны (гл.) таксама адносіцца да кабана, можна гаварыць яшчэ аб праславянскім семантычным пераходзе kъrmiti ’даваць ежу дзеля тлушчу’ > ’карміць кабана’. Параўн. корм (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адко́рмачнік, ‑а, м.

Адкормленая на забой жывёліна; кормнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ко́рмны ’якога кормяць на забой, адкормлены’ (ТСБМ, Шат., Бяльк., З нар. сл.). Гл. кормнік, корм.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

fatling

[ˈfætlɪŋ]

n.

ко́рмнікm.; малада́я жывёліна, адко́рмленая на мя́са

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

tucznik

м. адкормак, кормнік, кормны кабан

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

каба́н, ‑а, м.

1. Самец свінні; кныр. // Кастрыраваны самец свойскай свінні; парсюк. У Максімавых варотах, у ямцы, ляжаў і вяла павільваў хвосцікам кабан-кормнік. Капыловіч.

2. Дзікая свіння; дзік, вепр. Вялізны дзікі кабан павольна выходзіць з ляснога гушчару і брыдзе па чэрава ў снезе. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

karmnik

м.

1. хлеў;

2. кармушка;

3. разм. выкармлены вяпрук, кормнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)