ко́пра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. ко́пра
Р. ко́пры
Д. ко́пры
В. ко́пру
Т. ко́прай
ко́праю
М. ко́пры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ко́пра ж., бот. ко́пра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́пра бот. ко́пра, -ры ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́пра, ‑ы, ж.

Мякаць какосавага арэха, з якой здабываюць какосавы алей.

[Малайск.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Копра 5/239

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ко́пра

т. 8, с. 414

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ко́пра ж. бат. Kópra f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ко́пра

(парт. copra, ад малайск. koppara)

высушаная мякаць какосавага арэха.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

copra [ˈkɒprə] n. bot. ко́пра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Kópra

f - ко́пра (у какосавым арэху)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)