ко́пка¹ гл. капа́ць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́пка² гл. капа́’.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́пка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ко́пка ко́пкі
Р. ко́пкі ко́пак
Д. ко́пцы ко́пкам
В. ко́пку ко́пкі
Т. ко́пкай
ко́пкаю		 ко́пкамі
М. ко́пцы ко́пках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́пка ж. капа́нне, -ння ср., ко́пка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́пка I ж. (действие) ко́пка

ко́пка II ж., уменьш. копёнка; см. капа́ I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́пка ​1, ‑і, ДМ ‑пцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. капаць. Копка бульбы. Копка буракоў.

ко́пка ​2, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.

Памянш. да капа; невялікая капа. На полі ветла, самавіта У рад стаялі копкі жыта, Так аздабляючы загоны. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́пка ж Gráben n -s; Róden n -s (бульбы, буракоў і г. д.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

капа́¹, -ы́, мн. ко́пы і (з ліч. 2, 3, 4) капы́, коп, ж.

1. Сена, снапы, складзеныя конусам.

Атава ў копах.

2. перан. Пра густыя пышныя валасы.

К. валасоў.

|| памянш. ко́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ко́пка ’пячурка, дзе сушаць рэчы, дзе захоўвалі жар’ (ТС, Мат. Гом., Жыв. сл., Нар. словатв., Жд. 3, КЭС, лаг., Хар., Сл. паўн.-зах.). Гл. капка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ко́пка Круглае паглыбленне на градзе для цыбулі, часнаку (Мядз.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)