Ко́нчыцы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ко́нчыцы
Р. Ко́нчыц
Ко́нчыцаў
Д. Ко́нчыцам
В. Ко́нчыцы
Т. Ко́нчыцамі
М. Ко́нчыцах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Кончыцы (в.) 6/71

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

канча́лі Крайнія вуліцы ў вёсцы; канец вуліцы, край населенага пункта (Слаўг.). Тое ж кончыцы (Пін.), канча́не (Дзятл. вол. Гом. пав. Радч. стар. XVIII).

□ Канчалі — вуліца на краю в. Церахоўка Слаўг., в. Канчані Гарад., в. Кончыцы Пін.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)