ко́нчить сов., в разн. знач. ско́нчыць, ко́нчыць;

на э́том он ко́нчил на гэ́тым ён ско́нчыў;

ко́нчить рабо́ту ско́нчыць рабо́ту (пра́цу);

ко́нчить пло́хо ско́нчыць дрэ́нна (ке́пска);

ко́нчили на том, что… ско́нчылі на тым, што…;

ко́нчить жизнь (век) ско́нчыць жыццё;

ко́нчить прое́кт ско́нчыць прае́кт;

ко́нчить университе́т ско́нчыць (зако́нчыць) універсітэ́т;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дала́дзіць сов. ко́нчить чини́ть, ко́нчить исправля́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адпанава́ць сов., разг. ко́нчить ба́рствовать; ко́нчить госпо́дствовать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отлови́ться (кончить ловить) разг. адлаві́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ско́нчыць сов. ко́нчить, око́нчить, зако́нчить;

с. рабо́ту — ко́нчить (око́нчить, зако́нчить) рабо́ту;

с. інстыту́т — ко́нчить (око́нчить, зако́нчить) институ́т;

◊ дрэ́нна с. — пло́хо ко́нчить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дадзяўбці́ сов.

1. (кончить клевать) доклева́ть;

2. (кончить долбить) додолби́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отходи́ть​III сов. (кончить ходить) адхадзі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отчита́ть​II сов. (кончить читать) адчыта́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отши́ться сов. (кончить шить) разг. адшы́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дагарадзі́ць сов. ко́нчить огора́живать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)