ко́нтра… (першая частка ў складаным слове, якая абазначае супрацьпастаўленне, працілегласць таму, што выражана ў яго другой частцы) Gégen-, Wíder-, Kónter-

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ко́нтра ж., разг. ко́нтра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́нтра, -ы, ж. (разм.).

Тое, што і контррэвалюцыянер.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́нтра разг. ко́нтра, -ры ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́нтра

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ко́нтра ко́нтры
Р. ко́нтры ко́нтраў
Д. ко́нтры ко́нтрам
В. ко́нтру ко́нтраў
Т. ко́нтрай
ко́нтраю		 ко́нтрамі
М. ко́нтры ко́нтрах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́нтра ​1, ‑ы, ж.

Разм. Нацягнутыя адносіны паміж кім‑н.; узаемная незадаволенасць, раздражнёнасць. — А ты насміхаешся, а ты контры строіш мне... Мурашка.

ко́нтра ​2, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і контррэвалюцыянер. — К-кулацкая душа!.. Контра!.. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

контр..., контра...

т. 8, с. 409

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

шлёпнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

1. Аднакр. да шлёпаць (у 1, 3 знач.).

2. перан.; каго. Разм. груб. Забіць. [Крылоў:] — Я маю права шлёпнуць цябе, контра... Але не хочацца ў такі радасны час пэцкаць рукі... Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кантрацэ́пцыя

[ад контра + лац. (con)ceptio = зачацце]

метады і сродкі пазбягання цяжарнасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ко́нтра

(лац. contra = супраць)

нацягнутыя адносіны паміж кім-н.; узаемная незадаволенасць, раздражнёнасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)