контрата́ка, -і, ДМ -та́цы, мн. -і, -та́к, ж.

Сустрэчная атака, якую арганізоўваюць з мэтай адбіць наступаючыя варожыя войскі або перайсці ў наступленне самім.

Перайсці ў контратаку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

контрата́ка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. контрата́ка контрата́кі
Р. контрата́кі контрата́к
Д. контрата́цы контрата́кам
В. контрата́ку контрата́кі
Т. контрата́кай
контрата́каю		 контрата́камі
М. контрата́цы контрата́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

контрата́ка ж., воен. контрата́ка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

контрата́ка воен. контрата́ка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Контратака 6/70

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

контрата́ка

т. 8, с. 409

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

контрата́ка, ‑і, ДМ ‑тацы, ж.

Сустрэчная атака, якую арганізоўваюць з мэтай адбіць наступленне ворага або перайсці ў наступленне самім. Батальён адбівае немцаў, а ўслед за гэтым па загаду Шутава сам пераходзіць у контратаку. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

контрата́ка ж. вайск., спарт., тс. перан. Gégenangriff m -(e)s, -e; Gégenstoß m -es, -stöße

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

контрата́ка

(фр. contreattaque, ад contre = супраць + attaque = нападзенне)

сустрэчная атака, якую арганізоўваюць з мэтай адбіць наступленне праціўніка або самім перайсці ў наступленне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

counter-attack​1 [ˈkaʊntərəˌtæk] n. контрата́ка, контрнаступле́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)