ко́нтра, -ы, ж. (разм.).

Тое, што і контррэвалюцыянер.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́нтра

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ко́нтра ко́нтры
Р. ко́нтры ко́нтраў
Д. ко́нтры ко́нтрам
В. ко́нтру ко́нтраў
Т. ко́нтрай
ко́нтраю		 ко́нтрамі
М. ко́нтры ко́нтрах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́нтра ж., разг. ко́нтра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́нтра разг. ко́нтра, -ры ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́нтра ​1, ‑ы, ж.

Разм. Нацягнутыя адносіны паміж кім‑н.; узаемная незадаволенасць, раздражнёнасць. — А ты насміхаешся, а ты контры строіш мне... Мурашка.

ко́нтра ​2, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і контррэвалюцыянер. — К-кулацкая душа!.. Контра!.. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́нтра

(лац. contra = супраць)

нацягнутыя адносіны паміж кім-н.; узаемная незадаволенасць, раздражнёнасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

контр..., контра...

т. 8, с. 409

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ко́нтра… (першая частка ў складаным слове, якая абазначае супрацьпастаўленне, працілегласць таму, што выражана ў яго другой частцы) Gégen-, Wíder-, Kónter-

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

контр-, контра-

(лац. contra = супраць)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцце «супраць».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

шлёпнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

1. Аднакр. да шлёпаць (у 1, 3 знач.).

2. перан.; каго. Разм. груб. Забіць. [Крылоў:] — Я маю права шлёпнуць цябе, контра... Але не хочацца ў такі радасны час пэцкаць рукі... Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)