конво́й канво́й, -во́ю м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

конвой

Том: 15, старонка: 254.

img/15/15-254_1425_Конвой.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

канво́й, -во́ю м. конво́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Канвой ’узброенае суправаджэнне, прыкрыццё’ (ТСБМ). З рус. конвой, якое з гал. konvooi або франц. convoi ’суправаджэнне, абоз’ < convoyer ’суправаджаць’, < нар.-лац. *conviare ’тс’ < лац. via ’дарога’ (Фасмер, 2, 308; Слаўскі, 2, 445). Сюды ж коласаўскі наватвор канвойнік ’канваір’ (КТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)