ко́начны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ко́начны ко́начная ко́начнае ко́начныя
Р. ко́начнага ко́начнай
ко́начнае		 ко́начнага ко́начных
Д. ко́начнаму ко́начнай ко́начнаму ко́начным
В. ко́начны (неадуш.)
ко́начнага (адуш.)		 ко́начную ко́начнае ко́начныя (неадуш.)
ко́начных (адуш.)
Т. ко́начным ко́начнай
ко́начнаю		 ко́начным ко́начнымі
М. ко́начным ко́начнай ко́начным ко́начных

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ко́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (уст.).

Да ўвядзення трамвайнага руху: гарадская рэйкавая дарога, па якой хадзілі вагоны на коннай цязе, а таксама вагон такой дарогі.

|| прым. ко́начны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)