ко́мсаць
‘комкаць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ко́мсаю |
ко́мсаем |
| 2-я ас. |
ко́мсаеш |
ко́мсаеце |
| 3-я ас. |
ко́мсае |
ко́мсаюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
ко́мсаў |
ко́мсалі |
| ж. |
ко́мсала |
| н. |
ко́мсала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
ко́мсай |
ко́мсайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
ко́мсаючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Ко́мсаць ’комкаць’ (ТС). Да комкаць] (гл.). Укр. кімса ’кусок’, рус. комсать ’рэзаць, крэмзаць; хутка есці’, комса ’кусок’, польск. komsać ’хутка есці’. Паралелі маюць надзейны паўднёваславянскі адпаведнік: серб.-харв. кдмсати ’прагна есці’. Прасл. komsati (не konvbsati, бо апошні ператварыўся б у *komxati) адпавядае старым інтэнсіўным дзеясловам на ‑sati (гл. SP, 1, 51–52). Параўн. Трубачоў, Эт. сл., 10, 180.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ко́мшыць ’прагна есці булку, пірог’ (Нар. лекс.), ’жаваць’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. комсаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ко́мкаць 1 ’камячыць’ (ТСБМ, Сл. паўн.-зах.). Гл. ком 1.
Ко́мкаць 2 ’прагна есці булку, пірог’ (Нар. лекс., Сержп. Грам.). Гл. комшыць, комсаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)